Elazığ’da yaşayan Serap Gül, işi için Malatya’ya taşınmaya karar verdi.
Anne ve 16 yaşındaki oğlu Mustafa Eren Suvay, mesken tutup taşınana kadar bir arkadaşında Konuk olarak kalmaya başladı.
Kaldıkları yapı Kahramanmaraş merkezli birinci zelzelede çöktü.
Anne Gül, 9 saat sonra vatandaşlar tarafından kurtarılarak kaldırıldığı hastanede tedavi altına alındı.
Yaklaşık 1,5 gün sonra yıkıntı başına giden anne, oğlundan hiçbir iz bulamadı. Hastanelere, morglara, mezarlıklara bakan Biçare anne, bir aydan fala müddettir her yerde oğlunu arıyor.
600 farklı cansız vücuda baktı
Oğlunu bulmak için 600 farklı cansız vücuda baktığını lisana getiren acılı anne, oğlunun bir Lahza Evvel bulunmasını istiyor.
“Çökün demeye kalmadan saniyelik oldu”
Deprem anını anlatan Serap Gül, şunları söyledi:
Depremde arkadaşlarla birlikte oturuyorduk. Çocuklar başka bir odada yatıyordu. Biz de bazanın tabanında oturuyorduk. Çökün demeye kalmadan saniyelik oldu. Bir arkadaşım beyin kanaması geçirdi, öbür arkadaşım ayakta yakalandı ve öldü. Ben yaralı çıktım. Bir buçuk gün sonra enkazın başına gittim. yıkıntı kalkana kadar çocuğumun ne cesedini ne dirisini bulabildim. Elazığ’da oturuyordum, Amel için Malatya’ya gittim. Oğlumu da alarak oraya arkadaşımın konutunda kalmaya başladık. Ramazan ayı sonrası konut tutmayı planlıyorduk ancak zelzele olacağını düşünemedik.
“Bu çaresizlik beni yıprattı”
Oğlunu bulabilmek için birçok yere başvurduğunu Anlatım eden Gül, şu sözleri kullandı:
Mezarlıkları gezdim, yaklaşık 600 Tane cesede baktım. Hayatımda görmediğim kadar ceset gördüm. Hiçbir biçimde ve hiçbir yerde oğlumu bulamadım. Hastanelere baktım, orada yok. İstanbul ve Ankara’ya gittim fakat hiçbir biçimde haber alamıyorum. Oğlumdan geriye hiçbir şey kalmadı, telefonunu dahi bulamadım. En sonra sinyali de zelzelenin olduğu meskenden veriyor. En azından ölüsünü bulayım ki bir mezarı olsun, dirisini bulayım ki çocuğum yaşıyor diyeyim. Hiçbir formda bulamıyorum. Bu çaresizlik beni Fazla yıprattı. Ne uyku uyuyabiliyorum ne Yemek yiyebiliyorum ne ağlayabiliyorum ne gülebiliyorum. Yaşayan meyyit üzere oldum.
Yorum Yok