İslâm dini; câhiliyyenin bayana çizdiği hakir ve perişan rolü reddedip kaldırmıştır. Onu gururlu ve Bedelli mevkiine yükseltmiştir…
Her ne kadar dışarıdan, İslam dini bayanlara kurallar koyuyor ve kısıtlama yapıyor üzere görülse de, yapılan araştırmalar ve yaşanılan hadiselerden yola çıkıldığında İslam dininin bayana koyduğu bütün kuralların Tekrar bayanın yeterliliği, huzuru ve refahı için olduğu yadsınamaz bir gerçektir.
Allah’ın kullarına yasakladığı her şeyin gerisinde aslında kul için bir güzellik ve hayır zımnidir.
Hz. Peygamber (s.a.v) bayanlara nasıl davranırdı?
Sevgililer sevgilisi Hz. Peygamber (SAV), hayatı boyunca kız çocuklarını ve bayanları daima el üstünde tutmuş, adaleti ve sevgiyi onların üzerinden asla Noksan etmemiştir.
Hz. Peygamber (SAV) kızı Fatıma odaya girdiğinde ayağa kalkar, kızının alnını, saçını öper ve kendi yerine oturturdu. Peygamberimizin bu sıcaklığı, bu sevgi ve hürmet göstergesi Mekke ve Medine’de derin izler bırakmıştır. Zira Mekkeliler kız çocuklarıyla anılmayı bile beğenilen görmemişlerdir.
Kız çocuklarının doğduktan sonra Canlı canlı gömüldüğü cahiliye bölümüne, Hz. Muhammed güneş üzere doğmuş, Mekkelilerin bu tabusunu büsbütün yıkmış, kız çocuklarına ve bayanlara birer çiçek üzere davranmıştır…
Hz. Peygamber her mevzuda olduğu üzere, bayanlara ve kız çocuklarına olan nahif davranışlarıyla da bizlere en hoş ve en Aka Örnek olmuştur ve yaşantısı boyunca etrafındakilere her Vakit bunu adeta emretmiştir.
Vefatından Evvel verdiği veda hutbesinde bayanlara da yer vermiş ve şöyle şöylemiştir:
“Ey insanlar! Bayanların haklarına riayet etmenizi ve bu konuda Allah’tan korkmanızı tavsiye ederim. Siz bayanları Allah’ın emaneti olarak aldınız. Onların namus ve iffetini İlah ismine Laf vererek helâl edindiniz. Dikkat edin! Sizin bayanlar üzerinde hakkınız olduğu üzere onların da sizin üzerinizde hakları vardır. Sizin onlar üzerindeki hakkınız iffet ve namuslarını korumalarıdır. Bayanların sizin üzerinizdeki hakları geleneklere Müsait biçimde yiyecek ve giyeceklerini sağlamanızdır. Bayanlar konusunda Allah’tan korkun ve onlara en âlâ biçimde davranın.”
Kuran-ı Kerim’de Kadın
Kur’ân-ı Kerim’de; «en-Nisâ: Kadınlar» diye bir mühletin varlığı, o müddette ve öteki birçok müddette bayanın nikâh, mehir, mîras, talâk ve nafaka üzere uygar haklarının teminat altına alınmış olması İslâm’ın bu konudaki halini göstermeye kâfi…
Mücâdele Sûresi’ne ismini veren âyetlerde ise, bir hanımın kocasından şikâyetini, İlah şahsen dinlediğini Anlatım etmiş ve kaygısına deva inzal etmiştir.
Hazret-i Meryem, Kur’ân-ı Kerim’de 34 Defa nâmı geçen, iffeti, ibâdete düşkünlüğü ve İlah yoluna adanmışlığı ile medhedilen nümûne-i imtisal bir hanımdır.
Firavun’un karısı Âsiye de îmânı ve Allâh’a ilticâsı ile Kur’ân’ın medhettiği mübârek hanımlardandır.
Bazı âyetlerde, Cenâb-ı Hakk’ın hoşnut olduğu kullar sayılırken, hanımlar da ayrıyeten tebârüz ettirilmiştir:
“Müslüman erkekler ve müslüman bayanlar, îmân eden erkekler ve îmân eden bayanlar, tâate devam eden erkekler ve tâate devam eden bayanlar, sadâkatli erkekler ve sadâkatli bayanlar, sabreden erkekler ve sabreden bayanlar, mütevâzı erkekler ve mütevâzı bayanlar, sadaka veren erkekler ve sadaka veren bayanlar, oruç tutan erkekler ve oruç tutan bayanlar, ırzlarını koruyan erkekler ve (ırzlarını) koruyan bayanlar, Allâh’ı Fazla zikreden erkekler ve zikreden kadınlar var ya; işte Allah, bunlar için bir mağfiret ve büyük bir mükâfat hazırlamıştır.” (el-Ahzâb, 35)
İşte Hazret-i Ömer’in tabiri:
“Doğrusu biz, câhiliyye zamanında bayanlara hiç Ehemmiyet vermezdik. Son Allah, İslâm’ın gelişiyle bayanlar hakkında âyetler indirdi ve onlara birçok hak tanıdı.”
Kadın İslâm’dan Evvel daha doğarken dahî istenmeyen bir varlık idi. Âyet-i kerîme câhiliyye beşerinin o zalim ve Bilgisiz hâlini şöyle tasvir eder:
“Onlardan birine kız(ının doğduğu) müjdelendiği vakit, öfkeden yüzü kapkara kesilir. Kendisine verilen müjdenin kötülüğünden Dolayı kavminden gizlenir. Onu, aşağılanmaya katlanıp yanında mı tutsun, yoksa toprağa mı gömsün! Bakın ki, verdikleri karar ne kadar kötüdür!” (Nahl mühleti, 58-59)
İslam dininde kız çocuklarına verilen önem
“Her kim üç kız çocuğunu yahut kız kardeşlerini himâye edip büyütür, güzelce terbiye eder, evlendirir ve onlara lütuf ve yeterliliklerini devam ettirirse, o kimse cennetliktir.” (Ebû Dâvûd, Edeb, 120-121/5147; Tirmizî, Birr, 13/1912)
“Her kim iki kız çocuğunu yetişkinlik çağına gelinceye kadar büyütüp terbiye ederse, kıyâmet günü o kimseyle ben Yan yana bulunacağız.” (Müslim, Birr, 149)
Fahr-i Kâinât Efendimiz, erkek çocuklarının kız çocuklarına üstün tutulması anlayışını da reddetti.
Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-, kızı Fâtıma -radıyallâhu anhâ-’nın meskeninde kaldığı bir gün, Hazret-i Hasan ve Hazret-i Hüseyin, kendisinden su istedi. İlah Rasûlü Evvel Hazret-i Hasan’a su verdi. Hazret-i Fâtıma, Peygamber Efendimiz’in Hazret-i Hasan’ı daha Fazla sevdiği kanaatine vardı. Efendimiz ise;
“–Hayır, birinci Evvel Hasan su istedi.” buyurdu. (Bkz.
Ahmed, I, 101)
Sonra da;
“–İkram ve ihsanlarınızla çocuklarınıza eşit muâmelede bulunun. Şayet ben birini üstün tutacak olsaydım, kızları üstün tutardım.” buyurdu. (Heysemî, IV, 153; İbn-i Hacer, el-Metâlibü’l-Âliye, IV, 69)
Yetişkin bayan da câhiliyyede hor ve hakirdi. Mîras hissesi sıfırdı. Kocası öldüğünde, kardeşine devredilen bir metâ sayılırdı. Kabîle savaşlarında ırzına saldırılması, bir intikam yolu olarak görülürdü. Şiddete, tecavüze ve iftiraya uğrar, malı ve mehri gasbedilirdi. Fuhuş alelâde bir hâl almıştı. İsmi nikâh olan birçok metot de haksızlıklarla ve ahlâksızlıklarla doluydu.
Şiddet ve zulmün her türlüsüyle uğraş eden İslâm geldi ve bayana da hak ettiği değeri verdi. Fıtrat dîni olan İslâm, yarattığını en yeterli bilen Yaratıcı’nın vaz ettiği kanunlar ve ilâhî tâlimatlardır.
Buna nazaran;
Erkek ve bayan, kulluk plânında İlah katında eşittir. Bayan, bayan olduğundan Dolayı İlah katında asla Noksan ve kusurlu görülmez.
Kimseye bir diğerinin cürmünü yükletmeyen İslâm’da; «aslî günah» diye bir şey yoktur. Her insan günahsız bembeyaz bir sayfa ile dünyaya gelir.
Evlilik, insanlardaki nefsânî temâyülü Allâh’ın akdiyle rûhânîleştirir. Bu rûhâniyetle kurulan yuvada, toplumun huzurlu fertleri yetişir.
Tebliğ ve içtimâîleşme sebebiyle peygamberler erkektir, Ama her peygamberi sâliha birer Ebeveyn dünyaya getirmiştir. Yalnız Hazret-i Âdem, annesiz ve babasız yaratılmıştır.
Peygamberimiz’e birinci îmân eden ve O’na en değerli istinad olan Hazret-i Hatice;
Hakkındaki hadîs-i şerifte; “Dîninizin üçte birini ondan öğrenin.” (Deylemî, II, 165/2828) buyurulan ve ashâb-ı kiram ortasında yedi müctehidden biri olan, İbn-i Abbâs’ın sözüyle her müctehidin ilminden istifade ettiği Hazret-i Âişe’dir.
Ehl-i beyt ve sâdât-ı kirâmın annesi Hazret-i Fâtıma Vâlidelerimiz, İslâm’da hanımlara verilen ehemmiyeti ve hiçbir olumsuz ayrıma tâbî tutulmadıklarını gösterir.
Erkek ve bayanın fıtratlarındaki husûsiyetler eşit olmadığı için, onların Görev dağılımı, hak ve mes’ûliyetleri de eşit değildir.
Kadın nârin, şık ve hisli yaratılmıştır. Bedenen erkek kadar Güçlü bir fizikî yapısı yoktur. Buna karşılık sevgi, sadâkat, Acıma ve şefkatle dolu hissî yapısı erkekten daha kuvvetlidir. Baba dayanamazken, bir Ebeveyn ağlayan çocuğu sebebiyle sabaha kadar uyanık kalır. Çocuk sele kapılsa; baba tereddüt ederken, Ebeveyn kurtarmak için akabinde atlar.
Kadındaki aslî vasıflar, onun aile yuvasındaki hanımefendilik ve annelik görevlerine uygundur. O; ailenin konuta dair görevlerini deruhte edecek, evlâtlarını dünyaya getirecek, duâlarla besleyecek ve takvâ ile, hoş ahlâk ile yetiştirecektir. Erkek ne kadar fizikî ve rûhî olarak, Hariç dünya görevlerine Müsait yaratılmışsa, bayan da o kadar İç âleme Müsait bir yaratılıştadır.
Bu sebeplerle sâliha hanımın ve annenin dînimizdeki mevkii Fazla yüksektir.
Kadının Aka görevlerinin îcâbı olan hissîliği ve hassaslığı, onun Hariç dünyanın zorluklarıyla çaba etmek zorunda bırakılmamasını gerektirir. Bu sebeple bayan, çocukken babaya, yoksa dede, amca, erkek kardeşe, daha sonra da beyefendisine ve oğullarına, torunlarına emânet edilmiştir.
Ancak bu emânet ediliş, insafa terk ediş değildir;
“Onlarla hoş geçinin.” (en-Nisâ, 19)
“Cennet annelerin ayakları altındadır.” (Nesâî, Cihâd, 6)
“Sizin en güzeliniz, ailelerine en hoş muâmelede bulunanınızdır!..” (İbn-i Mâce, Nikâh, 50; Dârimî, Nikâh, 55)
“Kadınları dövmeyiniz!.. Bayanlarını döven kimseler, sizin iyiniz değildir.” (Ebû Dâvûd, Nikâh, 42; İbn-i Mâce, Nikâh, 51)
“Ey insanlar! Bayanların haklarına riâyet ediniz! Onlara şefkat ve sevgi ile muâmele ediniz! Onlar hakkında Allah’tan korkmanızı tavsiye ederim. Siz bayanları, İlah emâneti olarak aldınız; onların namuslarını ve iffetlerini İlah ismine Laf vererek helâl edindiniz!” (Müslim, Hac, 147) mealindeki tâlimatlar da hanımları, erkekler âleminin muhabbet ve hürmetine, ahlâk ve dirâyetine emânet eder. Hem de İlah emâneti olarak. Sâliha olarak yetiştirilen anneler, güzel evlâtlar yetiştirir. Ebeveyn Biricik başına bir okuldur. Bu türlü bir sâliha Ebeveyn ömürlük teşekküre lâyıktır.
“Bir şahıs, Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’e gelerek;
«–Kendisine en yeterli davranmam gereken kimdir?» diye sordu. Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem-;
«–Annen!» buyurdu. O sahâbî;
«–Ondan sonra kimdir?» diye sordu. Efendimiz;
«–Annen!» buyurdu. Sahâbî tekrar;
«–Ondan sonra kim gelir?» diye sordu. İlah Rasûlü tekrar;
«–Annen!» buyurdu. Sahâbî tekrar;
«–Sonra kim gelir?» diye sorunca Rasûl-i Ekrem -sallâllâhu aleyhi ve sellembu sefer;
«–Baban!» karşılığını verdi.” (Buhârî, Edeb, 2)
İslâmiyet’te bayana mesken geçimi vb. maddî mes’ûliyet yüklenmediği üzere, hanımların mîras ve mülkiyet hakları da bâkîdir. Görev ve hassâsiyetlerine Müsait işler yapabileceği üzere, sahip olduğu mallar üzerinde tasarrufta da hürdür.
Yorum Yok