Gaziantep’in İslahiye ilçesindeki 6 katlı Polat Apartmanı’nın 3. katında oturan Burhan Polat, saat 04.17’de meydana gelen 7,7 büyüklüğündeki zelzeleyle uyandı.
Çocuklarının inançta olduğunu öğrenen Polat, binada bulunanların yardımına koştu.
Yıkılan vestiyerlerin düşmesi nedeniyle açılmayan kapıları tekmeleyerek kıran Burhan Polat, dairelerde oturan yaklaşık 60 kişiyi sağ salim tahliye etmeyi başardı.
Amcasını çıkardıktan sonra üstüne duvar düştü
Son olarak amcası Cafer Demir’i binadan çıkaran Burhan Polat’ın dışarı çıktığında ise üzerine 3. katın duvarı düştü.
Enkaz altında kalan Polat, kaldırıldığı hastanede hayatını kaybetti.
“Kapıları tekmeleyerek kırdı”
Polat Apartmanı’nın 2. katında oturduğunu anlatan amca Cafer Demir, şunları söyledi:
Burhan, birinci sarsıntıdan itibaren üst kattan başlayarak Tüm komşuları uyararak, kapılarını tekmeleyerek kırdı, kapıları açtı. En nihayet bizim yanımıza geldi. Biz ikinci kattaydık. Komşum Şahin Güler yardım istedi. ‘Burhan komşuya yardım et’ dedim. Komşuya yardım etti. Binayı boşalttıktan sonra dışarıya çıktı. İki yapı ortasında duvar üzerine düştü. Ortalama 55-60 şahıs vardı. Hepsini Burhan tahliye etti. Bir kahraman üzere uğraş etti. İlah razı olsun hepimizi kurtardı, Yardımcı oldu. Kendisinin vadesi dolmuş. Caddeye ismi verilirse Fazla seviniriz. Kahraman üzere 50-60 kişiyi çıkarttı. Ben binadan aşağıya iniyordum. Çocukları bana yanlışsız ‘Baba’ diye bağırıyordu. Benden Evvel çıktığını söyledim. Bir de baktık ki Yan tarafta duvarın altında kalmış. önce bizi kurtardı. Hepimizin kapılarını tekmeledi uyardı. Benden 2 saniye Evvel çıktı. Baktık ki Yan tarafta düşmüş, yıkıntı altında kalmış. Kardeşi Mehmet ve çocukları ile Birlikte kaldırdık. Omuzundan tutup kaldırdık, otomobile koyduk hastaneye götürdük.
Depremin akabinde Çabucak babasının yanına hakikat devinim ettiğini anlatan Hikmet Polat ise, yolda kendisinin de yıkıntı altında kalmaktan nihayet anda kurtulduğunu kaydetti.
“Kendi aldığı Amel makinesiyle mezarını kazdık”
Hikmet Polat, şu tabirleri kullandı:
Depremin birinci günü eşimin bağırtısına uyandım, kalktım babamı aradım. ‘Güvenli bölgeye geçin, biz de geliyoruz’ dedim. Babamla ilişkimiz kesildi. Annemi, kız kardeşimi aradım ulaşamadım. Konuttan çıktım, üçüncü sarsıntıda yoldaki bir yapı önüme düştü. Otomobille hareket yaptım, nihayet anda kurtuldum. Buraya geldim, kardeşimi ve ablamı gördüm. Babama seslendim ‘Baba’ diye, aşağıya, üste yanlışsız bağırdım. Yok. arka tarafa gerçek bağırdık Tekrar yok. Meskenin ortasına girdik, enkazlardan Dolayı Tekrar göremedik. En sonunda kardeşim ‘Babam burada ağabey’ diye bağırdı, babamı enkazdan çıkarıp hastane getirdik fakat hayatını kaybetti. Babam binada oturanların kapılarını Biricik tek kırıyor. Dairelerinde kalanları kurtarmış. İnsanların canını kurtardı lakin kendi canını kurtaramadı. Kendisi enkazın altında kaldı. Babam merhum olmadan 15-20 gün Evvel Amel makinesi aldı. Amcamızın oğlu vardı, ona teslim etmişti. İş makinesi ile çalışıyordu. Zelzelenin olduğu gün babamızın mezarını babamın aldığı kepçe ile kazdık. Yine zelzeleden sonra 200-250 adet mezar eşildi. Bu Amel makinesi ile enkazda arama kurtarma çalışmaları yürüttük.
Yorum Yok