Gaziantep’in İslahiye ilçesinde yaşayan ve güç firmasında şef olarak çalışan 4 çocuk babası Fatih Karaca, gece vardiyasında çalışırken Kahramanmaraş’ın Pazarcık ilçesi merkezli 7.7 büyüklüğündeki zelzele meydana geldi.
Çalıştığı yerden süratle konutuna giden Karaca, 2’nci katında oturdukları Hacı Ali Öztürk Mahallesi’ndeki 6 katlı Beğenilen Apartmanı’nın yıkıldığını gördü.
Karaca’nın eşi 41 yaşındaki His, çocukları 16 yaşındaki Mehmet, 16 yaşındaki Sıla, 17 yaşındaki Adile Parıltı, 14 yaşındaki İrem, annesi 68 yaşındaki Adile Karaca ve kayınvalidesi 66 yaşındaki Havva Olamcam yıkıntı altında kaldı.
Annesi, eşi, 3 çocuğu ve kayınvalidesi vefat etti
Facianın 7’inci gününde His, Mehmet, Sıla, Adile Işık ve Adile Karaca ile Havva Olamcam’ın cenazeleri enkazdan çıkarıldı.
Fatih Karaca, yıkıntı başında yeğenlerini bırakarak 6 cenazeyi alıp memleketi Adana’ya götürerek 13 Şubat günü Çukurova ilçesindeki Kabasakal Mezarlığı’na defnetti.
Enkazdan Ufak kızı çıkmadı
16 Şubat günü Beğenilen Apartmanı’nın yıkıntı kaldırma çalışmalarının büsbütün bitmesine Karşın ailenin Ufak kızı İrem’in izine rastlanmadı.
Bunun üzerine Karaca, DNA örneği verdi. DNA hiçbir cenazeyle eşleşmeyince Fatih Karaca, kızının yaşadığına dair umutlandı. Araştırma yapan Fatih Karaca, kızının Gaziantep’te ve Ankara’da gördüğünü öne süren bireylerle konuştu, durumu polise bildirdi.
“Görenlerin olduğunu öğrendik”
5 Şubat günü gece vardiyasına giderken kızı İrem’in ve eşinin kendisini uğurladığını ve o anı unutamadığını söyleyen Karaca, şunları söyledi:
İrem her Vakit olduğu üzere ‘hayırlı işler, bol yararlar babacım’ diye yolcu etti beni. Yerde çalıştığım sırada zelzele oldu. Çabucak İslahiye’ye gerçek yola çıktım. Yolda takım arkadaşlarımın telsizden yaptığı ‘ağabey lütfen yetişin, toprak altındayız’ davetleri ve dostlarımdan gelen ‘enkaz altındayız, bize yardım edin’ telefonlarını unutamıyorum. Aileme ulaşmak için süratle ilerledim. Sokağa girdiğimde oturduğum binanın enkazı önünde feryatlar kopuyordu. Enkazın başına vardım. Ebeveyn mi, eşim mi, kızım mı, oğlum mu diye bağırayım? Dizlerime vurdum. Sigara kullanmıyordum lakin içtim. Facianın 7.’nci gününde annem, eşim, 2 kızım, oğlum ve kayınvalidemin cansız vücutları çıkarıldı. Ufak kızıma ulaşılamadı. Cenazeleri Adana’ya götürüp defnettik. Yeğenlerim kızımdan istikbal bir haber için yıkıntı başında kaldı. yıkıntı çalışmaları bitti ancak kızım çıkmadı. DNA örneği verdim lakin uyuşma çıkmadı. Biricik tek çıkanlara baktık. En küçük detayına kadar inceledik. lakin kızım yok. Kızımı aramaya başladık. kayıp ilanı verdik. Aramaya başlayınca birtakım bilgilere ulaştık. Görenlerin olduğunu öğrendik. Bir arkadaşı İrem’i gördüğünü ve voleybol oynadıklarını söyledi. Umutlandık. Arkadaşı “İrem’in aklı yerinde değildi, yeterli görünmüyordu” dedi. Biz aramayı sürdürdük. Ankara’dan tabipler aradı. İrem’i gördük dediler. Kendilerinden çikolata istediğini söylediler. fakat hala bulunamadı.
“Hepsinin bir anda gitmesi Tanım edilemez bir acı”
Ailesinden geriye zelzeleden saatler Evvel gezip, kar topu oynayarak eğlendikleri imgelerin kaldığını söyleyen Karaca, şu sözleri kullandı:
Mutluluğumuz soldu. Kızım İrem, prensesim neredesin? Allah, kimseye bu acıyı yaşatmasın. Bir Biricik en Ufak kızım kaldı. Bulunursa benim için hayatın bir manası olacak. Onu gördüğünü söyleyen şahitler var. İlah isteği için kızımı bulun. Diriyse dirisi, ölüyse ölüsü. Lütfen bana yardım edin. Allah’a her gün yalvarıyorum. Acımı dahi yaşayamıyorum. Hepsinin bir anda gitmesi Tanım edilemez bir acı. Kaybettiklerimin yasını tutamıyorum. Zira kızımı düşünmekten Öbür bir şey yapmıyorum. Kızım nerede, üşüyor mu, düzgün mi?
Yorum Yok