Kahramanmaraş merkezli sarsıntıların akabinde ülkenin dört bir yanında seferberlik başladı.
Depremzedelerin yaralarını sarmak için vatandaşlar ellerinden gelen yardımları gönderdi.
Yardım gereçlerin ortasından çıkan notlar ise duygusal anlar yaşattı.
Bartın’ın Esentepe Mahallesi’nde muhtarlık misyonunda bulunan Şenol Özdemir, valiliğe teslim etmek üzere ayrıştırdığı yardımları sınıflandırırken içinde el örgüsü çocuk kıyafetlerinin olduğu bir poşetle karşılaştı.
Poşetin içindeki çocuk kıyafetlerini katlayıp koliye yerleştirmek üzere açan muhtar Özdemir kıyafetlerin üzerine iliştirilen notu okuyunca gözyaşlarına boğuldu.
30 Yıl Evvel evladı için ördü
Poşeti bırakan bayanın çocuk kıyafetlerini 30 Yıl Evvel ördüğü fakat çocuğu olmayınca onlarca yıldır Aka bir titizlikle sakladığı el emeği göz parıltılarını depremzede çocuklara bağışladığı anlaşıldı.
Kıyafetlerin üzerine iliştirilen kağıtta, “30 sene Evvel örmüştüm bir çocuğum olur diye fakat olmadı. Tahminen orada bir kızım olur inşallah. 30 yıldan beri duruyorlardı. Allah’ım sarıp sarmalasın sizi” yazısı notu okuyan vatandaşlara da his seli yaşattı.
“Allah razı olsun”
Esentepe Mahallesi Muhtarı Şenol Özdemir, şu tabirleri kullandı:
Şimdi bu depremzede kardeşlerimize yardım toplamaya başladık. O meyanda bir ablamız gelip bir şey getirdi lakin kim olduğunu da bilmiyorum. İlah razı olsun kendisinden. İçlerini açarken bu türlü bir yazıyla karşılaştım. çok duygulandım. Kendimi tutamadım. Bunu hangi ablamız getirdiyse İlah razı olsun kendisinden. Rabbim ona da bir Lahza evvel çocuk nasip etsin inşallah. 30 sene Evvel örmüş bunları çocuğum olur diye. Lakin işte Rabbim de ona bir çocuk nasip etmemiş. Artık de işte diyor depremzede kardeşlerimizden inşallah birini ısıtır diyor. 30 sene Evvel örmüş vatandaş bunu. Görünce ağlamaktan kendimi tutamadım. Bunların hepsi el örgüsü. Yani bizim kültürümüz bunlar. Biz bunlarla büyüdük. Baksanıza hepsi el örgüsü bunlar. İlah razı olsun kendisinden. Kendisini de tanımıyorum şahsını tanısam elini öpeceğim. Keşke kendisini tanısam. Ağır bir vakitte geldi ablamız. Maalesef tanımıyorum kendisini.
“Her iğnesinde farklı bir göz parıltısı var”
Muhtar kıyafetlerin Fazla özenerek örüldüğüne de değinerek, şunları söyledi:
Şunlar bizim kültürümüzdür yani. Çocukluğumuzda bunlarla büyüdük. Daima el örgüsü vardı şimdiki üzere Amade şeyler yoktu o vakitler. çok özenerek örülmüş. çok yani, her iğnesinde farklı bir göz ışığı var. Kimse kendisinden İlah razı olsun. Şayet bizi duyarsa ondan ricam kendini bana tanıtsın elini öpelim.
Yorum Yok