Danimarka’nın Kopenhag kentinde yaşayan 27 yaşındaki Soner Yalçın, 6 Şubat’ta meydana gelen Kahramanmaraş merkezli sarsıntıların haberini alır almaz memleketi Hatay’a döndü.
Annesi ve ablasının yaşadığı İskenderun’daki binaya gelen genç, arkadaşları ve yakınları ile Bir arada onları bulmak için enkazda arama çalışmasına başladı.
Günler geçtikçe enkazdan birçok cansız vücut çıkartıldı lakin Yalçın’ın annesi Betül Nuran Çelik ve ablası Güldem Çelik’e ya da onlara ilişkin bir ize rastlanamadı.
1 aydır haber alamadı
Tam 1 aydır aramasına Karşın ailesini bulamayan Yalçın, sarsıntıdan sonraki birinci anlarda enkazdan sağ olarak çıkartılmış olabileceklerini düşündüğünü söyledi.
Yalçın, silesinin bulunabilmesi için en tesirli ve süratli yolun hastanelerin ağır bakımlarındaki hastaların parmak izlerinin alınarak sistemde eşleştirme yapılması olduğunu belirtti.
“Birilerinin yardım ettiğini biliyoruz”
Kopenhag’dan Hatay’a gelerek ailesini aramaya başlayan Soner Yalçın, şunları söyledi:
Ben zelzele anında Yurt dışındaydım. Olayı duyar duymaz, birinci andan itibaren enkazın başına geldim. Danimarka’da yaşıyorum, Kopenhag’daydım. Haberi alır almaz, 12-13’üncü saatte itibaren enkazın başına yetiştim. O andan itibaren çalışmalara başladık. Apartmanımızda yaşayan herkesi çıkardık, yalnızca annem, ablam ve nihayet katta yaşayan komşularımız çıkmadı. Onlara ilişkin rastgele bir iz de bulamadık. Her gün buradayız, bir umut. Her geldiğimde enkazdan konutumun kesimlerini buluyorum. Bir ümit burada olur mu diye. bütün çalışmalarda, kadavra köpeklerine kadar aramaları yaptık lakin enkazda rastgele bir şeyin kalmadığını düşünüyoruz. Aklımdaki ihtimal şu anda şuurları hala kapalı halde ağır bakımda oldukları. Şu Lahza yoğum bakımda yatmakta olan hastalardan parmak izleri alınır ve sistemde eşleştirme yapılırsa bu biçimde bizim üzere ailelerini arayan herkese bir ümit olur. Bir yardımı olacağını, en kısa ve en tesirli tahlilin bu olduğunu düşünüyoruz. Bu biçimde bir talebimiz var. En kısa müddette ailemize ulaşmak istiyoruz. Birinci andan beri bulunmayan, kimsenin görmediği üst komşumuzu 10 gün sonra Mersin’de canlı olarak bulduk. Birilerinin çıkardığını, yardım ettiğini biliyoruz. O yüzden tıpkı halde ailemize de yardım ettiklerini düşünüyoruz. Şu anda görgü şahidi aramaya çalışıyoruz. Kendi başımıza çalışıp, görgü şahitlerine, kameralara erişip en azından o gece burada yaşananları görmek istiyoruz.
“Geceleri yıkıntı altında uyanıyorum”
Enkazda arama çalışması yaparken yaşadığı bir anı hiç unutamayacağını lisana getiren Yalçın, şu tabirleri kullandı:
Çalışmaların ikinci gününde yanık bir ceset olduğu söylendi. Enkaza yanaşmak istedim fakat içim gitmedi, elim ayağım oraya gitmedi. Zira kendi ailemin hala orada olabileceği ihtimaline karşı. Çıkan cenazenin erkek olduğu söylenince bir yandan seviniyorsunuz lakin öteki yandan Birlikte yaşadığınız beşerler. Biz rastgele bir komşumuza üzülemedik bile. Bunu hiç unutamayacağız. Ben sarsıntısı burada yaşamamama Karşın hala geceleri yıkıntı altında uyanıyorum.
Yalçın’ın ailesinden geriye ise birlikteyken Mesut anlarını çektiği bir görüntü kaldı.
Yorum Yok