Asrın felaketi dayanılması güç acılar bıraktı..
Bir babanın yıkıntı altındaki kızının gönderdiği sesli iletileri dinlediği anlar yürekleri dağladı.
Depremde yıkılan Hatay’ın Antakya ilçesindeki Seçkin Apartmanı’nda yaşayan 4 Benlik Gövce ailesinden, Amel seyahati için 6 Şubat gecesi İstanbul’da olan baba Mümtaz Gövce dışında sağ kurtulan olmadı.
150 kişinin ömrünü yitirdiği apartmanda eşi Sena, kızları 6 yaşındaki Ece Tekçe ile 10 yaşındaki Elif Eylül’ü kaybeden Mümtaz Gövce, yaşadıklarını anlattı.
Depremden 8 ay Evvel apartmanın altında bulunan bir dükkanda kolonların kırıldığını farkedip durdurduklarını söyleyen Gövce, “Bu süreç orada bitti diye biliyoruz. Sonrasında Denetim de ettik. Dükkanların Hariç cephesi yapıldıktan sonra da bildiğimiz kadarıyla o süreç orada bitmişti” dedi.
“Bu çaresizliği Öbür türlü yaşayamazsınız”
Deprem sonrası yıkıntı haline gelen apartmanın fotoğraflarının kendisine gönderildiğini söyleyen Gövce, şunları söyledi:
O fotoğrafı görünce otomobilimle Çabucak yola çıktım. Hatay’a 7 saatte vardım. Apartmanımız asma katlarla Bir arada 9 kat ve 42 daireden oluşuyordu. Yaklaşık 175 kişinin yaşadığı bir apartmandı. Biz üçüncü kattaydık. Apartmanın eksi 1’nci kısmında otoparkımız vardı. Yakınları orada olan bireylerle birlikte, ellerimizde enkazı kaldıralım dedik ancak betonla Cenk olmuyor. O denli bir enkazı elinizle kaldıramazsınız. Düşünün ki her enkazın altından sesler duyuyorsunuz, ‘Kurtarın beni, imdat’ diye ancak yalnızca bakakalıyorsunuz. Bu çaresizliği Öbür türlü yaşayamazsınız.
“Mis üzere kokuyorlardı”
Eşi ve kızlarını yıkıntı altından madencilerin çıkardığını anlatan Gövce, şu tabirleri kullandı:
“Baba lütfen yardım et”
Enkaz altındayken 10 yaşındaki kızının kendisine WhatsApp’tan sesli ileti gönderdiğini gözyaşları içerisinde anlatan Gövce, şunları söyledi:
Kızım akıl etmiş sesli ileti göndermiş. Ancak şebeke çekmediği için gönderilememiş. Telefon benim elime geçtikten sonra, tekrar gönder tuşuna bastığımda hepsi benim telefonuma iletildi. Birinci sesli bildirisinde dediği şey de şu, ‘Baba Antakya’da zelzele oldu. Lütfen yardım et, ambulans çağır, pozisyon Beygir ben atamıyorum, bizi kurtarsınlar.’ İkinci sesli iletisi, ‘Baba sana ulaşamıyorum. Lütfen beni orta, bana yardım et. Baba, annemlere ulaşamıyorum, galiba ben de öleceğim.’ Sonra bunu yazıya dökmüş. Bu telefon eşimin telefonuydu ancak, kızımdaydı. O kadar yalnızlık hissine kapılmış ki kendisine ‘Seni seviyorum’ diye ileti atmış. Kızım korkmuştur yıkıntı altında, karanlıktan Fazla korkardı.
Yetkililerden Biricik bir isteği olduğunu da belirten Mümtaz Gövce, “Kızımın vefat evrakında vefat saati 10.01 yazıyor. Kızım o saatte ölmedi, çektiği fotoğraflar ve ses kayıtları var. Benim Biricik isteğim bir baba olarak bunun düzeltilmesini istiyorum.” tabirlerini kullandı.
Yorum Yok