Kahramanmaraş merkezli 11 ili etkileyen zelzelelerin akabinde yakınlarını ve konutlarını kaybeden depremzedeler, bütün Türkiye’de olduğu üzere Bitlis’te de yurt, otel, misafirhane ya da yakınlarının yanlarına yerleşiyor.
Ağabeyi, yengesi ve yeğenlerini kaybetti
Hatay’ın Antakya ilçesinde yaşayan 10 Benlik Çatak ailesi de Aka afeti atlatıp, geride sevdiklerini, konutlarını, anılarını bırakarak Bitlis’te yaşamaya başladı.
Depremzede Şakir Çatak, 04.17’deki zelzelede ağabeyi, yengesi ve üç yeğenini kaybetti.
Antakya, eskisi üzere değil…
Kendisi, eşi, çocukları ile Ebeveyn ve babasıyla birlikte zelzeleden kurtulan Şakir Çatak, Bitlis’teki baldızı ve bacanağının meskenine geldi.
Yaşadıklarını anlatan Şakir Çatak, Antakya’nın artık insanların bildiği kadim ve medeniyetler kenti olmadığını söyledi.
“İnsanoğlunun gücü bir yere kadar
Çatak, şöyle konuştu:
6 Şubat’taki zelzelede Hatay’daydık, Antakya’da oturuyoruz. 04.17’deki sarsıntıda epey Üzücü sallandık. Birinci olarak çocukları çıkarmaya çalıştım. Çocukları çıkardıktan sonra mahallede her yerde bağıran çağıranlar vardı. Etrafımıza baktığımızda hiçbir yapı kalmamıştı. Binadaki insanlara yardım etmeye çalıştık ancak insanoğlunun gücü bir yere kadar, Fazla Çok bizim yapacağımız bir Amel değildi. Kayınpederimin meskenleri yıkılmıştı, onlara yardıma gittik. O anda aklıma Aka ağabeyim geldi.
“Cenazelerini bulduğumuza sevindik”
Onlar yeni bir konuta taşınmışlardı. Oraya gittiğimizde baktık ki binalar yıkılmış mahallemizde hiç yapı kalmamış. Ağabeyimi çıkarmaya çalıştık ancak birinci katta oldukları için pek yararlı olamadık. Havanın aydınlanmasını bekledik. diğer insanlara Yardımcı olmaya çalıştık. Üçüncü ve dördüncü katlardan aldığımız beşerler, bebekler ve çocuklar oldu. Anlatılmaz Fazla güç bir süreçten geçtik. Zelzelenin altıncı gününde ağabeyim, üç yeğenim ve yengemi vefat etmiş halde bulduk. Allah’a şükür cenazelerini bulduğumuza sevindik.
“Yerle bir oldu, biz de duramadık”
Çünkü cenazesini bulamayan beşerler vardı. Antakya durulacak üzere değildi. Antakya insanların bildiği kadim ve medeniyetler kenti değil artık. Daha Evvel görenler bilir ne kilise ne de mescitlerin hiçbiri yok artık. Antakya yerle bir oldu, biz de duramadık artık ve Bitlis’e geldik. Burada baldızımla bacanağım var, sağ olsun Bitlisliler de bize kucak açtı. İlah razı olsun hepsinden. Burada bir süre kalacağız, duruma nazaran de devinim edeceğiz. Çocuklarımızla birlikte 10 şahıs geldik. Şu Lahza Bitlis’teyiz, Bitlis halkına da teşekkür ederiz.
“Bizi kurtarın”
Şakir Çatak’ın eşi Süheyla Çatak ise sarsıntıdan sonra dışarıdan sadece ‘bizi kurtarın’ seslerinin geldiğini lisana getirdi.
Büyük yıkımın akabinde konutunda ne kadar çorap ve terlik varsa insanlara dağıttığını söyleyen Süheyla Çatak, şöyle devam etti:
“Sarsıntılar zati daima oluyordu”
Deprem olduğu saatte yağmur da yağıyordu. çok fazla sarsılıyorduk. Eşim Evvel 72 yaşındaki kayınvalidemi indirdi. Sonra çocuklarla biz indik. lakin her yer hem karanlık hem de yağmurluydu. çok felaketti, her yerden ‘bizi kurtarın’ sesleri geliyordu. Konuttan indikten sonra güç da olsa bir yere sığındık. Sarsıntılar aslında daima oluyordu. Daha sonra babamlar geldi, erkek kardeşim ve ailesini çıkarmaya gittik. diğer kardeşimle birlikte çöken binanın camında kardeşimi, gelinimizi ve çocuğunu çıkardık.
Yorum Yok