Kahramanmaraş merkezli sarsıntılar binlerce beşerde kapanmayacak yaralar açtı.
Eşini, dostunu, evladını, konutunu, Amel yerini kaybeden insanların yaralarını sarmak için Tüm ülke seferber oldu.
Bazıları ise kurtulmanın buruk memnunluğunu yaşadı.
Depremin etkilediği vilayetlerden biri olan Malatya Doğanşehir’de fırıncılık yapan 43 yaşındaki Emrah Miran ve ailesi, sabaha karşı meydana gelen birinci sarsıntıda ziyan görmeden kurtuldu.
Depremzedeler için ekmek yaptı
Elektrikler gelir gelmez en alt kattaki fırınında ailesiyle çalışıp ekmek yapan Emrah Miran, sabah onlarca zelzele mağduruna ekmek dağıttı.
İkinci zelzele binayı yıktı
Akşamki ekmeği de çıkarıp bahçedeki Ufak meskene geçme planı yapan Miran ailesi, saat 13.24’de meydana gelen ikinci zelzeleye fırında yakalandı.
O anda kapıya yakın olan baba Emrah Miran nihayet anda kendini dışarı atarken, ailesi yıkıntı altında kaldı.
Eşi ve kızlarını çıkarmak için çıplak elle 4 saat enkazı kazan fedakar fırıncının birkaç saat Evvel hamur açan elleri parçalandı.
Çevredekilerin de yardımıyla kurtarılan 16 ve 9 yaşındaki Begüm ve Berra’nın yıkıntı altında el ele tutuştuğu manzaralar ise Yürek parçaladı.
“Çok gereksinim olur diye hamur hazırladık”
Ailesinden yalnızca eniştesini kaybettiklerini, annesi, teyzesi, teyzesinin oğlu ve kızları kurtulduğu için şükrettiğini anlatan Miran, şu tabirleri kullandı:
Normal akşam hamurumuzu falan hazırladıktan sonra, konuta çıkıp istirahatimizi konutta yapıyoruz. Sabahın ekmeği için saat 04.00-04.30 üzere fırına inip pişirim yapıyoruz. Biz o gece zelzeleyle uyandık aslında. Aka bir sarsıntıyla kaçtık, dışarıya çıktık. Yarım saat, 40 dakikalık bir elektrik kesintisi oldu. Hamurlar Amade fakat fırını hiç açmadık bile. Biraz dışarıda bekledikten sonra, elektrik geldi Doğanşehir’de. Hamurlar aklıma geldi, zelzele durdu biz bu hamurları pişirelim, soğuk, kar kıyamet; vatandaş perişan olacak, sabaha aç kalacak hepsi diye düşündüm. İçeri girdik, fırını açtık. Eşim poğaçaları pişirdi, ben ekmekleri pişirdim. Sabah bir kısmını vatandaşa dağıttık. Bahçedeki konuta geçmeyi planlıyorduk. Kentte Biricik bir fırın haricinde hiçbir fırının üretim yapamadığını duydum. Sarsıntının 10-11 ili etkilediğini de öğrenince, Fazla gereksinim olacak diyerek tekrar hamur yapalım dedik. Onu da pişirip dağıttıktan sonra akşama da sarfiyat bahçedeki meskende kalırız dedik.
“Ellerimle kazıyıp rahat soluk almalarını sağladım”
Fırını yakıp eşi ve akrabalarıyla tekrar ekmek pişirmeye koyulan Miran, çıkışa yakın dursunlar diye Daimi ailesini de uyardı, sonrasını ise şöyle anlattı:
Belediyeden bir anons yapılıyordu. İlanı dinlemek için kapıya çıktım ben, o Aralık salladı, öğlendeki ikinci zelzele oldu. Doğal ben kapının önündeydim, Çabucak kaçtım. Ardıma bir döndüm, kimse yok. Toz duman ortalık, annemi, teyzemi gördüm. Eşimi gördüm, eşimin başından kanlar akıyordu. Kızımın sesini duydum sonra, ‘Baba buradayız’ diye bağırıyordu. Ellerimle enkazı kazmaya başladım ve Çabucak rahat soluk almalarını sağladım. Baktım ikisi de Yan yana. Hafriyata kazıya topraktan, bir biçimde çıkarmak için 4 saat uğraştık. Etraftan de Yardımcı oldular, bir kepçe denk geldi. Kolonlara falan bağladık. Kriko falan bulduk, kolonların altına yerleştirdik. Eniştem, çocukları kapıdan çıkarken dışarıya yanlışsız ittirmiş. fakat kendisi enkazın altında kaldı merhum oldu.
“Allah devletimizden razı olsun”
Teyzesi, annesi, kuzeni ve Aka kızı Begüm’ü hafif yaralı olarak enkazdan çıkarmayı başaran Emrah Miran, eşinin kafatasındaki kırık nedeniyle ambulansla Malatya Eğitim Araştırma Hastanesi’ne götürüldüklerini, Ufak kızı Berra’nın bacağındaki ezik nedeniyle ameliyata alındığını söyleyerek, şunları söyledi:
Berra’nın ameliyattan çıktığını gördüm, 5 dakika sonra da haber geldi. Begüm’ün çıktığını söylediler. Berra’yı daha sonra tayyare ambulansla İstanbul’a gönderdiler, ayağının Kötü olduğunu söyleyerek. Biricik başına tayyare ambulansla İstanbul’a getirildi kızım. Biz, eşimle iki üç gün sonra kendimizi havaalanına attık eşim biraz daha toparlayınca. Sağ olsun kaptan pilotlar, eşim için ambulans ayarlayıp burada direkt hastaneye gitmemize Yardımcı oldular. Geldiğimizde her şey hazırdı. Eşimin de burada tedavisine başlandı. Kızımı Öbür bir hastaneye götürmüşlerdi. O da taburcu oldu Fazla şükür. Begüm, annemle Bir arada Amasya’daki ablamın yanına gitmişti esasen. Dönecek bir memleket kalmadı bize şu an. Meskenimiz yıkıldı, Amel yerim yıkıldı. Ben buraya ayakkabısız geldim, ayağımda galoşla bindim uçağa. Sağ olsun hastanedekiler Tüm gereksinimlerimizi karşıladılar, bir şeyler verdiler üzerimize. Her türlü takviye de veriliyor, İlah devletimizden de razı olsun. fakat gidecek bir yerimiz yok, meskenim de yok. Ailemi bir yere yerleştirdikten sonra Amel bakacağım.
Yorum Yok