Saçlarına aklar düşmüş ve yaşlanmış olsa da bu Samire Muzil’inin fotoğraf sanatına olan ilgisine Mani olmuyor.
Irak’ta yani doğduğu toprakları fotoğraflayan Samire Muzil’i memlektinde Derhal derhal herkes tarafınan tanınmakta olan bir emektar fotoğrafçıdır.
Irak’ın neredeyse Biricik profesyonel bayan fotoğraf sanatkarı olan 1947 doğumlu Muzil’in konutunun bahçesinde, kendi ismini taşıyan bir fotoğraf stüdyosu bulunuyor.
“Babam kız olduğum için fotoğraf çekmeyi öğretmek istemedi”
Mesleği, foto muhabiri olan babasından öğrendiğini Anlatım eden Muzil, kelamlarına şöyle devam etti:
“Ben gençken babam göz tabibinin yanlış müdahalesi sonucu gözünü kaybetmişti. Babam engelli olunca aile olarak ekonomik durumumuz Fazla Üzücü oldu. Babam birinci başlarda kız çocuğu ve Talebe olduğum için bana fotoğraf çekmeyi öğretmek istemedi lakin ısrarım üzerine ikna oldu.
Arsa satıp kızına fotoğraf makinası aldı
Babasının yalnızca fotoğraf çekmeyi öğretmekle kalmadığını lisana getiren Muzil:
“Babam, bana Siyah ak fotoğraf çekmenin yanı Dizi fotoğrafı sürece ve çıkarma işini de öğretti. Birinci başlarda fotoğrafları yamuk çekiyordum. Mesleği düzgünce öğrendikten sonra babam kendi ismine tapulu bir yerini satarak bana o Devre Fazla uygun bir fotoğraf makinası aldı.”
Muzil, Meysan halkının üçte ikisinin fotoğrafını çektiğini söyleyerek, daha Fazla ailelerin fotoğraflarını çektiğini, ve onların düğün, doğum günü üzere Mesut anlarına Şahit olduğunu lisana getirdi.
“Beni mahpusa atanlar yok olup gitti lakin ben sevdiğim mesleğimi hala sürdürüyorum”
1963’te periyodun Cumhurbaşkanı Abdulkerim Kasım’a karşı Baas Partisi’nin düzenlediği kanlı darbede siyasi görüşünden Dolayı yıllarca mahpus yattığını söyleyen Muzil, yaşadığı Tasa dolu günleri şu sözlerle anlattı:
“Bir Küme genç, Baas Partisi’nin vuruş teşebbüsüne karşı broşürlerin fotoğrafını çekmemi istedi. Ben birinci başta bu taleplerini yerine getirmeyeceğimi söyledim, daha sonra Laf konusu broşürlerin fotoğrafını çekip basımını da yaptım ve onlar bunları kentin her yerine asmaya başladı.
Baasçılar, vuruş aykırısı bildirilerin benim elimle basıldığını öğrenince gece yarısı konutumuzu bastılar ve bildirinin Özgün nüshasını buldular. Konutu basan bireylerden biri saçımdan çekerek babamın yanına getirdi, babam buna direnince kendisini dövdüler ve benimle erkek kardeşimi mahpusa attılar. Mahpusta her çeşit azaba maruz kaldık.
Hapishanede yaşadığım sıhhat problemleri nedeniyle dünya kamuoyunun gündemine gelince Özel bir kararnameyle mahpustan çıkarıldım. Beni mahpusa atanlar yok olup gitti lakin ben sevdiğim mesleğimi hala sürdürüyorum. Meysan halkının fotoğrafçılık konusunda bana olan itimadı de benim için onurdur.”
“Fotoğraf makinesi benim geçmişimi ve bugünümü inşa eden bir değerdir”
1980’lerde de aile üyelerinden birtakım bireylerin de mahpus yattığını aktaran Muzil, “Bir kezinde de benim yerime fotoğraf makinamı iple sokakta sürükleyip karakolda günlerce beklettiler ve beni işimden Irak tuttular.” dedi.
Iraklı emektar fotoğrafçı, “İcra ettiğim fotoğraf sanatı hala Biricik gelir kaynağım. Fotoğrafçılık yüzünden ömrümün yarısı mahpuslarda çürüdü. Fotoğraf makinası benim geçmişimi ve bugünümü inşa eden bir kıymettir. Fotoğrafsız bir hayatı asla düşünemem.” halinde konuştu.
“47 Yıl sonra vesikalık fotoğraf çektirmek için Yeniden Samire hanıma geldim”
AA’nın haberine nazaran, Vesikalık fotoğraf çektirmek için Muzil’in fotoğraf stüdyosuna gelen Ahmed Zamad Muhammed, “Samire hanım, çocukken nüfus cüzdanı ve Okul kaydı için istenilen fotoğraflarımızı çeken kişidir. Samire Muzil, bizim çocukluğumuzdur ve hoş anılarımızdır. 47 Yıl sonra vesikalık fotoğraf çektirmek için Yeniden Samire hanıma geldim.” ifadelerini kullandı.
Yorum Yok